aç
a. 1. Acıkmış olma: Acından sanki ölüyor. 2. sf. Yemek yemesi gereken, tok karşıtı: Aç ne yemez, tok ne demez. -Divanü Lügati't-Türk. 3. sf. Yiyecek bulamayan: Ben hem öksüzüm hem yetimim hem de tam 23 saattir açım. -Y. K. Karaosmanoğlu. 4. sf. mec. Gözü doymaz, haris: Ne aç adam! 5. sf. mec. Çok istekli, hevesli: Her zamanki gibi bilgiye aç, her zamanki gibi ağızları lafla, kafaları düşünceyle dolu çalçene yaratıklarız. -A. Kutlu. 6. zf. Karnı doymamış olarak: Ben aç yattım mı kötü kötü rüyalar görürüm nedense. -O. Kemal.
aç
1. Yoksul. 2. Açgözlü.
aç
Ağaç (bk. aş)
aç! İng. fade up!, FU!
TV. Resim seçiciye, belli bir alıcının resmini ileten oluğun açılma düğmesini sıfırdan en yükseğe çevirmesi için verilen komut. Alıcıların sayısı eklenerek söylenir: "ikiyi aç!", "üçü aç!" ...
AÇ
bk. ayrıntı çekimi.
aç, 2 karakter ile yazılır. Ayrıca,
a harfi ile başlar, ç harfi ile biter. Tüm karakter dağılımı ise,
'a', 'ç', şeklindedir.
aç kelimesinin tersten yazılışı ça diziliminde gösterilir.