ana

a. 1. Anne: “Anası mutfakta bir tabağa marul doğruyor.” -Y. Atılgan. 2. Yavrusu olan dişi hayvan. 3. Dinî bakımdan aziz tanınan bazı kadınlara verilen saygı unvanı: Fatma Anamız. Meryem Ana. 4. ünl. Yaşlı kadınlara saygılı bir seslenme sözü. 5. Velinimet: Yoksullar anası. 6. Alacağın veya borcun, faizin dışında olan bölümü. 7. sf. Temel, asıl, esas: “Ana bina aradan geçen elli beş yıla karşın değişmemiş.” -A. Kutlu. 8. mat. Çizgilerden herhangi birini anlatan kelimeye sıfat olarak geldiğinde o çizginin, belirli bir kural altında hareket ederek bir yüzey oluşturmaya yaradığını anlatan bir söz.

İşte, işte burada.

1. Korku, şaşma, hayranlık bildirir ünlem. 2. bk. an (IV)-2.

Esas, asıl, sermaye, temel.

1. Değirmende çarka giden suyu salmıya yarıyan ark. 2. Irmak, nehir gibi suların aktığı asıl yatak: Sakarya anaya çekilmiş. 3. Toprak kazıldığı zaman meydana çıkan alt tabaka, sert toprak.

Mahyacılıkta çengelle bağlanan esas ip.

1. Ağaç gövdesi: Eriğe anadan bir aşı yaptım. 2. Patlıcan fidesi. 3. Tütünün alttan üçüncü tabakası olan en iri yaprakları. 4. Arı beyi. 5. Sirke içinde pelte halinde bulunan maya.

1. Kapı, pencere kasası. 2. Çatıda kullanılan kalın kereste, kalas. 3. Ana kalıpla dökülmüş büyük kerpiç.

Kilimlerde veya kıldan örülen çul, heybe, çuval gibi şeylerde tam ortaya konulan büyükçe bir motif.

Korku, sıkıntı, şaşma bildirir ünlem.

Anne

Anne (bk. anne)

< ET ana ana; anne. || anamgil: annem ve yakınları || anamle: vay anam! || anam sikilmek: başına olmadık işler gelmek??

Anne, bk. anâ

Ünlem

bk. ana kayıt

bk. temel

1. Ona. 2. Onu. 3. Onun için, ondan dolayı. 4. Onun hakkında. 5. Onca, ona göre. 6. Onun, onun olsun, ona fedadır. 7. Oraya.

Re'sülmâl, sermaye.

ana için benzer kelimeler

ana, 3 karakter ile yazılır. Ayrıca, a harfi ile başlar, a harfi ile biter. Tüm karakter dağılımı ise, 'a', 'n', 'a', şeklindedir.
ana kelimesinin tersten yazılışı ana diziliminde gösterilir.