andaç
a. 1. Ajanda. 2. Yadigâr: Alabalıkları dağ köylüleri ırmaktan tutar getirirlerdi. Yanında andaç diye bir kâse dolusu dağ çileği yahut badem sunarlardı. -A. Kutlu.
andaç
1. Hatıra, hediye, armağan. 2. Ölen kimsenin arkada kalan tek evlâdı. 3. Evlât, nesil, döl. 4. Ölmüş aile büyüklerinin hatırası sayılan insan veya eşya. 5. Halef.
andaç
1. Damızlık koyun veya keçi. 2. Sürüde baş çeken koyun.
andaç
Eş, denk: Sen benim andacım değilsin.
andaç
İsim, ün, şöhret.
andaç
Karşı, ön taraf, gözönü, her taraftan görülebilen yer, meydan, açıklık.
andaç
1. Yan, kıyı. 2. Yöre.
andaç
Anı, armağan.
Andaç Köken: T.
Cinsiyet: Erkek 1. Armağan.2. Evlat, nesil. 3. Ün, şöhret. 4. Eş, denk.Cinsiyet: Kız 1. Armağan.2. Evlat, nesil. 3. Ün, şöhret. 4. Eş, denk.
Andaç
Şırnak ili, Ortabağ bucağına bağlı bir yerleşim birimi.
Andaç
Van ili, Edremit ilçesi, merkez bucağına bağlı bir yerleşim birimi.
andaç, 5 karakter ile yazılır. Ayrıca,
a harfi ile başlar, ç harfi ile biter. Tüm karakter dağılımı ise,
'a', 'n', 'd', 'a', 'ç', şeklindedir.
andaç kelimesinin tersten yazılışı çadna diziliminde gösterilir.