bala
a. hlk. Yavru, çocuk.
bala
1. Çocuk, yavru, küçük. 2. Oğlan çocuğu. 3.bk. balak (I)-1.
bala
1. Bezden yapılmış bebek. 2. Marangozların cila yapmak için kullandıkları içi pamuk dolu bez. 3. Bulaşık bezi.
bala
1. Karamuk. 2. Yabanî bakla.
bala
1. Belâ. 2. Zor, güç.
bala
Tatar: Bala kızının gözleri şiş olur.
bala
Manda yavrusu, malak
bala
Bari, keşke, hiç olmazsa, öyle ise
bala
< ET bala: yavru; çocuk. || (benim) balam: yavrum, evladım
bala
Yavru
bala
hlk. Kuş yavrusu.
bala
bk. vala
bala (I)
Yavru.
bala (II), (mala, vala)
Baş örtüsü.
balâ
(< Ar. belâ) bela
bâla
Buğday ve arpanın içinde bulunan mercimek şeklinde siyah tanecikler.
bâlâ
Osmanlılarda birinci sınıf "ulâ" rütbesi ile vezirlik arasında yüksek bir sivil aşama.
Bala Köken: T.
Cinsiyet: Erkek Yavru, çocuk.
Balâ
öz. a. (ba:lâ:) Ankara iline bağlı ilçelerden biri.
Balâ Köken: Far.
Söyleyiş: (ba:la:) Cinsiyet: Erkek Yüksek, üst, yüce.
bala için benzer kelimeler
bala, 4 karakter ile yazılır. Ayrıca,
b harfi ile başlar, a harfi ile biter. Tüm karakter dağılımı ise,
'b', 'a', 'l', 'a', şeklindedir.
bala kelimesinin tersten yazılışı alab diziliminde gösterilir.