barbar
sf. 1. Uygarlaşmamış (kavim, topluluk): Barbar akınlarından beri bu yollarda gördüğüm en asil atlısın. -Y. K. Beyatlı. 2. Kaba saba, ilkel: Bu vaziyeti haber alan köylüler türlü barbar aletlerle şehir ahalisini korumak üzere kasabaya yürümüşlerdi. -S. F. Abasıyanık. 3. mec. Kaba ve kırıcı.
barbar
Birlikte
barbar
1. Gürültücü, patırtıcı (kimse). 2. Palavracı. 3. Sert, haşin (kimse). 4. Atak: Barbar bir çocuk. 5. Yabancı. 6. Bir kimsenin aleyhinde bulunan, kötülük yapan. 7. Gelişigüzel, saygısızca konuşan.
barbar İng. Barbarian
Greklerle Romalıların, kendi kültür çevreleri dışında kalan budunlar için kullandıkları terim.
barbar, 6 karakter ile yazılır. Ayrıca,
b harfi ile başlar, r harfi ile biter. Tüm karakter dağılımı ise,
'b', 'a', 'r', 'b', 'a', 'r', şeklindedir.
barbar kelimesinin tersten yazılışı rabrab diziliminde gösterilir.