barok
a. 1. MS 1600-1750 yılları arasındaki klasik sanatı izleyen resim ve mimarlık üslubu: Barok; dağınık, yüklü, şişkin biçimlerin aşırı ölçüde yığılmasıyla kendini gösterir. 2. Batı edebiyatlarında dengeden çok harekete, düşünceden çok duyuma, biçimlerin serbestçe yaratılmasından duyulan coşkuya önem veren, abartmalı, etkileyici, çelişkiden çekinmeyen edebiyat akımı: Mamafih, bütün şiirimde şekil bakımından bir çeşit barok hâlâ hükmünü sürdürüyordu. -N. Hikmet.
barok İng. baroque
(Resim, Heykel, Mimarlık) Oylumlu sanatlarda arkaik'i izleyen klâsikten sonra son üslûp basamağı. Genel bir üslûp adı olduğu halde, daha çok Avrupa'daki 1600-1750 yılları arasındaki resim, heykel ve mimarlık üslûbu için kullanılmıştır. Barok sözcüğü, Portekizce "düzenli olmayan inci" anlamına gelen "barocco"dan yapılmıştır. Barok üslûbu, dağınık, yüklü, şişkin biçimlerin aşırı ölçüde yığılmasıyla kendini gösterir. 17. y.y.'da Avrupa'da kuvvetlenen krallık gösteriş severliğinin gereksindirdiği bir büyüklük, görkemlilik, renklilik ayrıca bu üslûbun özellikleridir. Ancak bu özellikleri Helenistik sanatta, Hint ştupa ve pagodlarında, İnka, Aztek uygarlığı yapıtlarında da görüyoruz. Bu yüzden Avrupa'nın 17. ve 18. y.y. Barok sanatı, aslında barok üslûbu örneklerinden yalnız bir tanesidir.
barok Fr. baroque
Batı yazınında dengeden çok devinime, düşünceden çok duyuma, biçimlerin serbestçe yaratılmasından duyulan coşkuya önem veren, abartmalı, etkileyici, çelişkiden çekinmeyen ve daha çok 1560-1660 yılları arasında gelişen bir yazın akımı.
barok için benzer kelimeler
barok, 5 karakter ile yazılır. Ayrıca,
b harfi ile başlar, k harfi ile biter. Tüm karakter dağılımı ise,
'b', 'a', 'r', 'o', 'k', şeklindedir.
barok kelimesinin tersten yazılışı korab diziliminde gösterilir.