başbuğ

başbuğ

a. (baş'buğ) tar. 1. Eski Türklerde baş, başkan, komutan. 2. Osmanlı Devleti'nde savaş zamanı başka birliklerden ayrılıp bir araya getirilerek oluşturulan birliğin veya milis güçlerinin komutanı.

başbuğ

Yaramaz (çocuk).

başbuğ

1. Osmanlılarda savaş zamanı başka birliklerden ayrılıp bir araya getirilerek oluşan birliğin ya da milis güçlerinin komutanı. 2. Devlete karşı ayaklananların başı.

başbuğ, (buğ, baş ve buğ,)

Reis, baş, başkan, komutan.

Başbuğ Köken: T.

Cinsiyet: Erkek Eski Türklerde baş, başkan, komutan.

Başbuğ

Diyarbakır ili, Hamzalı bucağına bağlı bir yerleşim birimi.

---

başbuğ, 6 karakter ile yazılır. Ayrıca, b harfi ile başlar, ğ harfi ile biter. Tüm karakter dağılımı ise, 'b', 'a', 'ş', 'b', 'u', 'ğ', şeklindedir.
başbuğ kelimesinin tersten yazılışı ğubşab diziliminde gösterilir.