başlangıç

a. 1. Bir iş, bir dönem, bir hayat vb.nin ilk bölümü: “Hayatın başlangıcı gibi sonu da bir ninni, masal ve uyku ihtiyacını duyuyor.” -A. Ş. Hisar. 2. ed. Ön söz, giriş, mukaddime.

bk. köken

Türk gölge oyunu'nda başlangıç bölümü. Hacivat'ın semai okuyarak geldiği ve perde gazeline girdiği kesim. Hacivat, bu bölümde düzyazı uyaklı yakarışa geçer, sonra iki dize şiir okur. Karagöz, gerginin, seyirciye göre sağ üst köşesinden iner ve tekerleme'ye girer.

Meddahın öyküsünün başlangıç bölümü. Burada meddah ya bir divan okur ya da bir tekerleme söyler.

mebde’.

(matematik)

(meridiyeni) (coğrafya)

Kısa önsöz veya giriş.

Bir yapıtın ya da yazının ilk tümcesi. Buna "baş" da denir. Türleri:. 1. bayağı başlangıç [es. t. mukaddime-i adiye]: Söze, süslemekten kaçınarak açık ve kısaca girme. 2. aldatıcı başlangıç [es. t. mukaddime-i hadia]: Dinleyici ya da okuyucuyu kızdırabilecek bir konuya, uygun, yumuşak sözlerle girme. 3. görkemli başlangıç [es. t. mukaddime-i muhteşeme]: Dinleyici ya da okuyucuların ilgisini uyandıracak parlak sözlerle konuya girme.

başlangıç için benzer kelimeler

başlangıç, 9 karakter ile yazılır. Ayrıca, b harfi ile başlar, ç harfi ile biter. Tüm karakter dağılımı ise, 'b', 'a', 'ş', 'l', 'a', 'n', 'g', 'ı', 'ç', şeklindedir.
başlangıç kelimesinin tersten yazılışı çıgnalşab diziliminde gösterilir.