bölme

a. 1. Bölmek işi, ayırma, parçalama, taksim. 2. Salon, oda, sofa vb. büyük bir yerden ayrılmış daha küçük yer: “Sedirin olduğu bölmeyi basma bir perdeyle odadan ayırdı.” -L. Tekin. 3. Büyük bir yeri, alanı küçük oda veya kısımlara ayıran ince duvar veya tahta perde: “Ortadan ayrılan bir bölmeyle de diğer nısfında Bora Reis yatıyordu.” -N. Hikmet. 4. hlk. Kalın ağaç gövdesinden odun veya tekne yapmak için ayrılan tomruk. 5. den. Gemilerin içinde, su baskını, yangın vb. durumlarda, ara kapılar kapandığında arızanın veya hasarın yayılmasını önlemek için kullanılan birbirlerinden ayrılmış yerler. 6. man. Cins kavramlarını tür, alt tür kavramlarına ayırma işi. 7. mat. Dört işlemden biri, taksim.

Kalın ağaç gövdesinden odun yahut tekne yapmak için ayrılan tomruk.

Ambar.

Ada.

Çay tabağı.

1. Oda. 2. Eski evlerde selâmlık tarafı. 3. Evlerde yıkanmak için ayrılan yer, banyo.

Gurup, bölük

1. Bezlerin lopları arasındaki duvar, iki boşluğu ayıran duvar. 2. Meyvelerde mantar hiflerinde, mercanlarda, kalpte, burunda, dilde ve odalı kabuklarda görülen duvar. Perde, septum.

(Mantıkta) Cins kavramlarını tür, alttür vb. kavramlarına ayırma işi.

taksîm (bk. bölüm, bölüşme, bölüştürme).

1. Çarpma işleminin tersi olan ikili işlem. 2. Bu işlemi yapma.

Paylaşma, paylara ayırma.

(matematik)

(botanik)

Akımsaklarda iki voltluk elektrik gücü taşıyan bölümlerden her biri.

Durak sistemli ahırlarda duraklar arasında bulunan, durakları birbirinden ayıran yapılar.

(karşılık: septum), (Lat. septum): İki boşluk ya da iki doku yığınını ayıran zar ya da kat.

Parça

Uşak ili, merkez ilçesi, merkez bucağına bağlı bir yerleşim birimi.

bölme için benzer kelimeler

bölme, 5 karakter ile yazılır. Ayrıca, b harfi ile başlar, e harfi ile biter. Tüm karakter dağılımı ise, 'b', 'ö', 'l', 'm', 'e', şeklindedir.
bölme kelimesinin tersten yazılışı emlöb diziliminde gösterilir.