büyücü
a. 1. Büyü yapan kimse, bağıcı, afsuncu, efsuncu, afsuncu, sihirbaz. 2. mec. Çevresindekileri çabuk ve güçlü olarak etkileyen kimse: O ne yaman büyücüdür, şeytan tüyü var herifte. -R. H. Karay.
büyücü Fr. Sorcieı, ère
büyücü
Türk gölge oyunu'nda eski çağlardan kalma bir tip. Büyü yapan bir kadındır.
büyücü İng. magician
1. Büyü yapan kişi. 2. El çabukluğu ve gözbağcılık ile numaralar gösteren sanatçı.
büyücü İng. magician
Büyücülükteki davranış ve uygulamalarla gücünü topluma kabul ettirmiş, böylece büyücülüğü kendine uğraş ve geçim yolu edinmiş olan kimse. bk. büyü.
Kar.): Eski çağlardan kalma, büyü yapan bir tiptir. Çoğunlukla kadındır.
büyücü, 6 karakter ile yazılır. Ayrıca,
b harfi ile başlar, ü harfi ile biter. Tüm karakter dağılımı ise,
'b', 'ü', 'y', 'ü', 'c', 'ü', şeklindedir.
büyücü kelimesinin tersten yazılışı ücüyüb diziliminde gösterilir.