çatal

çatal

a. 1. İki veya daha çok kola ayrılan değnek. 2. Yol, ağaç gibi kollara ayrılan şeylerin ayrılma yeri. 3. Dallı olan şeylerin her kolu. 4. Yemek yerken kullanılan iki, üç veya dört uzun dişli çoğunlukla metal araç: “Çatalı elinden düştü, ağzı açık kaldı.” -P. Safa. 5. Dirgen. 6. Bir tür olta iğnesi. 7. sf. Ucu kollara ayrılmış: Çatal yol. 8. sf. İki taraflı: “Evlerinin önü çatal pınarlar / İçerler suyunu beni anarlar” -Halk türküsü. 9. sf. İki anlamlı, iki türlü anlaşılabilir: Çatal söz.


çatal

İki tepe arasındaki geçit.


çatal

Arabalarda dingile bağlanan tahta.


çatal

Erkeklerin giydikleri topuğa kadar uzun olan iç donu.


çatal

Kalafatçıların kullandığı keskiye benzer, boyunca oluklu demir aygıt.


çatal

Çift, ikiye ayrılmış


çatal Fr. fourche
çatal İng. fork

On dokuzuncu yüzyıl ingiliz tiyatrosunda panoları tutan direğe verilen ad.


çatal Fr. carrefour

(yolçatağı) (coğrafya)


çatal İng. fork

On dokuzuncu yüzyıl ingiliz tiyatrosunda panoları ucundan tutan direk.

I) 1. Tezek adı verilen toprakları yatırmak için saban demirinin arkasına takılan çatal ağaç. (*Mudurnu -Bolu) 2. Çocukların taşla kuş vurmakta kullandıkları sapanın ağaç kısmı. (Çaltı *Gelendost -Isparta) 3. Omuzda taşınacak ekin saplarını deste yapmakta kullanılan ucu çatallı ağaç. (Güllüce *Gümüşhacıköy -Amasya) 4. Deste durumundaki ekini yığına taşımak için kullanılan araç. (-Amasya) 5. Dizginlerin birleşme yerleri. (*Bor -Niğde) 6. İki teker arasındaki kundağın üzerindeki tahta. (*Bor -Niğde)

II) Kadın donu. (Kandilli *Bozüyük, *Söğüt -Bilecik)

III) Çengelliiğne. (İnönü -Eskişehir)

IV) Kulpsuz büyük küp. (Yenikent *Aksaray -Niğde)


çatal

Üç değneği bir demir halkaya bağlamakla vücuda getirilen bir av âleti


çatal için benzer kelimeler


çatal, 5 karakter ile yazılır. Ayrıca, ç harfi ile başlar, l harfi ile biter. Tüm karakter dağılımı ise, 'ç', 'a', 't', 'a', 'l', şeklindedir.
çatal kelimesinin tersten yazılışı lataç diziliminde gösterilir.