çökkün
çökkün
sf. 1. Çökmüş olan: Kumral saçlarının çevrelediği çökkün yüzünü eğerek elindeki iğne oyalı kar beyaz mendile uzun uzun sümkürdü. -E. Şafak. 2. zf. mec. Vücut, akıl ve ruhça gücü azalmış olan: Gerçekten de çökkün, üzgün ve zavallı bulmuştu onu. -T. Buğra.
çökkün, 6 karakter ile yazılır. Ayrıca,
ç harfi ile başlar, n harfi ile biter. Tüm karakter dağılımı ise,
'ç', 'ö', 'k', 'k', 'ü', 'n', şeklindedir.
çökkün kelimesinin tersten yazılışı nükköç diziliminde gösterilir.