düven
a. Harmanda ekinlerin sapı ve tanelerini ayırmak için kullanılan, önüne koşulan hayvanlarla çekilen, alt yüzünde keskin çakmak taşları dikine çakılı bulunan, kızak biçiminde araç: Çocuğum başka çocuklarla beraber harmanda düvene binmiş dönüyor. -R. N. Güntekin.
düven
1. Dükkân. 2. Fırın.
düven
Bez dokuma tezgâhı.
düven
Döven, ekinleri dövmek içki kullanılan alet
düven
Döven, harmanda buğdayın sapı ve tanesini ayırmaya yarayan, alında keskin taşları bulunan ve hayvanlar tarafından çekilen ağaç alet
düven
Düğen
düven
[döğen, döven] Yayılmış *olan ekin üzerinde at ya da inek yardımıyla gezdirilerek ekinin tane ve saplarını ayıran, altına çakmak taşları çakılı araç. (Yukarıkaşıkara, Akçaşar *Yalvaç -Isparta; Meyvebükü *Güdül -Ankara; Yenikent *Aksaray -Niğde) [döğen] : (*Acıpayam -Denizli; Uluköy *Taşova -Amasya) [döven] : (Güzel *Güdül -Ankara; -Kırklareli)
düven için benzer kelimeler
düven, 5 karakter ile yazılır. Ayrıca,
d harfi ile başlar, n harfi ile biter. Tüm karakter dağılımı ise,
'd', 'ü', 'v', 'e', 'n', şeklindedir.
düven kelimesinin tersten yazılışı nevüd diziliminde gösterilir.