düven

a. Harmanda ekinlerin sapı ve tanelerini ayırmak için kullanılan, önüne koşulan hayvanlarla çekilen, alt yüzünde keskin çakmak taşları dikine çakılı bulunan, kızak biçiminde araç: “Çocuğum başka çocuklarla beraber harmanda düvene binmiş dönüyor.” -R. N. Güntekin.

1. Dükkân. 2. Fırın.

Bez dokuma tezgâhı.

Döven, ekinleri dövmek içki kullanılan alet

Döven, harmanda buğdayın sapı ve tanesini ayırmaya yarayan, alında keskin taşları bulunan ve hayvanlar tarafından çekilen ağaç alet

Düğen

[döğen, döven] Yayılmış *olan ekin üzerinde at ya da inek yardımıyla gezdirilerek ekinin tane ve saplarını ayıran, altına çakmak taşları çakılı araç. (Yukarıkaşıkara, Akçaşar *Yalvaç -Isparta; Meyvebükü *Güdül -Ankara; Yenikent *Aksaray -Niğde) [döğen] : (*Acıpayam -Denizli; Uluköy *Taşova -Amasya) [döven] : (Güzel *Güdül -Ankara; -Kırklareli)

düven için benzer kelimeler

düven, 5 karakter ile yazılır. Ayrıca, d harfi ile başlar, n harfi ile biter. Tüm karakter dağılımı ise, 'd', 'ü', 'v', 'e', 'n', şeklindedir.
düven kelimesinin tersten yazılışı nevüd diziliminde gösterilir.