düzen

a. 1. Belli yöntem, ilke veya yasalara göre kurulmuş olan durum, uyum, nizam, sistem: “Bilhassa toprak ve silah meselelerinin bir düzene konmasını, hem de tezelden istediler.” -F. Otyam. 2. Soyut ve somut nesnelerin bir sıraya, bir hedefe, bir amaca göre sıralanması, konsept. 3. Yerleştirme, tertip: “Evin en bozuk düzeninde bile hastalığa mahsus birtakım aletler vardır.” -R. N. Güntekin. 4. Bir devletin belli başlı ilkeleri bakımından yönetimde tuttuğu yol, yönetim biçimi, rejim. 5. mec. Bir kimseye, bir kuruluşa karşı toplu olarak alınan gizli karar, dolap, komplo. 6. mec. Topluca ve gizlice yürütülen herhangi bir plan, dolap, komplo. 7. mec. Dolap, hile: “Hile, düzen dağarcığından elbette yeni bir şey bulup çıkaracak.” -E. E. Talu. 8. müz. Müzik aletlerinde ses ayarı, akort. 9. top. b. Toplumsal bir yapı içinde ögelerin bütüne, bütünün ögelere ve ögelerin birbirlerine göre ilişkileri: “Orta hâlli ailelerin kurduğu bu düzende herkesin bacası tüten, kapısı çalınan bir evi var.” -N. Meriç. 10. hlk. Alet edevat takımı. 11. hlk. Bez dokuma tezgâhı.

Ova, kır, düzlük yer

Alet edevat takımı.

Bez dokuma tezgâhı.

Ev bark.

1. Yüksek dağların tepelerindeki düzlükler. 2. Dağların az meyilli olan yüzeyleri. 3. İki tepe arasındaki düz yerler, vadi. 4.bk. düz (III).

Taştan duvar örülürken, düzgün olması için en üst sıraya konulan çok yassı taşlar.

1.bk. düzen takan-ı. 2. Ufak tefek öte beri. 3. Çeyiz. 4.bk. düzgün (I). 5. Elbise. 6. Giyiniş. 7. Süs.

Alış veriş.

Dalyanlarda kullanılan sırma tel.

Tahıl yeşerdikten sonra hafifçe sulama.

Küllü su.

Eşya, ev eşyası

Plan, tasarı

Geçim, uyuşma

Gelin elbisesi

1. Atölye. 2. Tezgâh.

Gelin giysisi.

Düzen, düzgünlük

Düzen, tertip, nizam; düzene binmek

< ET tüzün: düzen; tertip; nizam. || düzene binmek: yoluna girmek

Dalavere, oyun

Öğelerin, belirlenmiş kurallara göre yerleşim durumu. Sıra kavramının tersine, her düzen doğrusal olmak zorunda değildir.

bk. yerleşim

1. Bir çok öğenin, içinde her birinin belli bir yeri bulunan bir birlik kurmak üzere az ya da çok sağlam bir biçimde bir araya konuluşu. 2. Bir çokluğun bir ereğe, bir amaca göre sıraya konuluşu. 3. (Toplumsal alanda) Yurttaşların uyması gereken kurallar toplamı; yurttaşların bu kurallara uyması durumu. 4. (Siyasada) Toplumsal yaşama ilişkilerinin bir halkın özniteliğine uygun olarak hukuk temelleri üzerine kurulması.

(Resim, Heykel, Mimarlık) 1. Sanat yapıtında öğelerin dengeli kompozisyonu. 2. Yunan mimarlığında Dor, İyon ve Korent tapınak üslûpları için kullanılan sözcük.

nizâm. ~ kuralı: nizâmî hüküm.

Bir özdeği ya da dizgeyi oluşturan atomlar, moleküller gibi altkümelerin belli koşullar altında, doğa yasalarına uygun olarak birbirlerine göre dizilişlerine verilen genel ad.

yapıcılık: 1. Bir yapının bölümlerinin uyumlu, düzgün bir bütün oluşturacak biçimde bağdaştırılması 2. Çıkıntılı kısımların, özellikle sütunlarla saçaklığın değişik yapı biçemlerini belirleyen yerleştirme biçimi.

Soru ya da sınarlardan oluşan bir gözlem aracında belli kural ya da nicelemelere göre elde edilen dizim.

Yazılacak, söylenecek düşünlerin, aralarındaki ilişkilerin gerektirdiği biçimde sıraya konulması; bu sıralama sonunda sağlanan durum.

Peşkir dokuma tezgâhı. (*Gerze -Sinop)

1. Akort. 2. Tertip, nizam, intizam. 3. Tedbir. 4. Ev bark. Tıynet, yaradılış, 6. Takım

düzen için benzer kelimeler

düzen, 5 karakter ile yazılır. Ayrıca, d harfi ile başlar, n harfi ile biter. Tüm karakter dağılımı ise, 'd', 'ü', 'z', 'e', 'n', şeklindedir.
düzen kelimesinin tersten yazılışı nezüd diziliminde gösterilir.