efe
a. 1. Yiğit, özellikle Batı Anadolu köy yiğidi, zeybek. 2. Ağabey. 3. Kabadayı: Düğünevinin avlusuna girerken yeni düze inmiş efeler gibi nara attı. -Ö. Seyfettin. 4. tar. Kaptan.
efe
Baba.
efe
Dede.
efe
Çoban köpeği.
efe
1.bk. ede (I)-2. 2.bk. ede (I)-4.
efe
1. Kadın erkek arasında kullanılan çağırma ünlemi. 2. Gelinin kayınbiraderini çağırmak için kullandığı sözcük.
efe
Evsiz barksız, işsiz güçsüz.
efe
Ağabey
efe
Kadınların fes çevresine bez, yağlık sararak yaptıkları bir çeşit baş bağı: Efe bağladım.
efe
Büyük kayın
efe
< ET aba: efe; baba. || efemgil: babam ve yakınları
efe
Türk gölge oyunu ile Ortaoyunu'nda görülen kabadayı tipi. Bunlara zeybek de denir. Heybetli görünüşleri ve mertlikleri ile kavgaları ayırır, sorunları çözümler.
Ortaoyunu) : Ortaoyunu ile Türk Gölge Oyunu'nda görülen kabadayı tipi. Bunlara Zeybek de denir. Heybetli görünüşleri ve mertlikleri ile kavgaları ayırır, sorunları çözümlerler.Kar. Ort. O.) Karagöz ve Orta oyununda Batı Anadolu zeybek tipi.Efe Köken: T.
Cinsiyet: Erkek 1. Batı Anadolu köy yiğidi. 2. Ağabey.3. Kabadayı.
Efe
Afyon ili, Şuhut ilçesi, merkez bucağına bağlı bir yerleşim birimi.
efe, 3 karakter ile yazılır. Ayrıca,
e harfi ile başlar, e harfi ile biter. Tüm karakter dağılımı ise,
'e', 'f', 'e', şeklindedir.
efe kelimesinin tersten yazılışı efe diziliminde gösterilir.