falan

zm. 1. Söylenmesi istenmeyen veya gerekli görülmeyen bir özel adın yerini tutan kelime, filan: Bana “falan geldi, falan gitti” diye anlatmaya başladı. 2. a. Cümlede belirtilen nesne veya nesnelerden sonra gelerek “ve benzerleri” anlamında kullanılan bir söz: “Hiç heyecan falan göstermiyor.” -Ö. Seyfettin. 3. sf. Tarih, yer, kişi vb.nin önüne gelerek tekrarlanmak istenmeyen sözlerin yerine kullanılan kelime: Falan tarihte, falan yerde, falan kişi ile gezerken sizi gördüm.

Falan

Falan, bk. filan, fülan

1. Vesaire. 2. Filan

falan için benzer kelimeler

falan, 5 karakter ile yazılır. Ayrıca, f harfi ile başlar, n harfi ile biter. Tüm karakter dağılımı ise, 'f', 'a', 'l', 'a', 'n', şeklindedir.
falan kelimesinin tersten yazılışı nalaf diziliminde gösterilir.