gocuk

gocuk, -ğu Bulg.

a. 1. Tek parça hayvan postundan yapılan ceket: “Atını bir direğe bağlar, gocuğunu kafasına çeker, uyurdu.” -S. F. Abasıyanık. 2. İçi kürk, pelüş vb.nden yapılan kalın ceket: “Üst baş direğinden gocuğunu, papağını aldı, çizmelerinin kenar kürklerini düzledi.” -N. Araz.

gocuk

Manda yavrusu

gocuk

1. Nohut bitkisi. 2. Lahana koçanı.

gocuk

Palto. (Uluğbey *Senirkent -Isparta; İnönü -Eskişehir)

---

gocuk, 5 karakter ile yazılır. Ayrıca, g harfi ile başlar, k harfi ile biter. Tüm karakter dağılımı ise, 'g', 'o', 'c', 'u', 'k', şeklindedir.
gocuk kelimesinin tersten yazılışı kucog diziliminde gösterilir.