gün
a. 1. Güneş. 2. Güneş ışığı. 3. Gündüz: Bütün gün yanında kalırdım. -A. Ağaoğlu. 4. Yer yuvarlağının kendi ekseni etrafında bir kez dönmesiyle geçen 24 saatlik süre: Kız kardeşi üç yıl, bir gün olsun canı sıkılmadan yaşadı Tatvan'da. -N. Cumalı. 5. İçinde bulunulan zaman: Aylıkları, günün ihtiyaçları karşısında devede kulak gibi kalıyordu. -R. N. Güntekin. 6. Zaman, sıra: Ama şu son günlerde büyük bir ilerleme olmuştu kadında. -A. Kulin. 7. Çağ, devir. 8. İyi yaşanmış zaman: Zavallı, gün görmedi. 9. Bayram niteliğinde özel gün: Bugün Fransızların günü imiş. 10. Belirli günlerde ev hanımlarının konuk ağırlamak için yaptıkları toplantı: Yarın Ayşe Hanım'ın günü. 11. Tarih.
gün
Gün, güneş
gün
< ET kün: gün; güneş; gün ışığı; yabancıla. || gün geşdi zeman geldi, günnerde bir gün || gün kesmek: gün tesbit etmek || ele güne garşi: yabancılar önünde || ertesi güni: ertesigün || o güni: o gün || o günsi || o günneri: o günlerde || gala galaya garşi || galanın dibi çarşi || sen zülüf daldasında || ben yandım güne garşi
gün
Güneş
gün İng. day
1. Güneş'in öğleden art arda iki geçişi arasındaki zaman süresi. 2. Ortalığın aydınlık olduğu zaman aralığı.
gün, gündüz Osm. yevm
(astronomi)
gün
1. Güneş. 2. Gündüz. 3. Vakit, mesut gün, beklenilen kutlu gün.
Gün Köken: T.
Cinsiyet: Kız 1. Güneş. 2. Gündüz. 3. İyi yaşanmış zaman.Cinsiyet: Erkek 1. Güneş. 2. Gündüz. 3. İyi yaşanmış zaman.
gün için benzer kelimeler
gün, 3 karakter ile yazılır. Ayrıca,
g harfi ile başlar, n harfi ile biter. Tüm karakter dağılımı ise,
'g', 'ü', 'n', şeklindedir.
gün kelimesinin tersten yazılışı nüg diziliminde gösterilir.