habbe

habbe Ar. §abbe

a. esk. 1. Tahıl tanesi, evin. 2. Su kabarcığı: “Ateşoğlu, bir yandan da gözlerini deniz yüzüne gelen ve yüzde suyu fokurdatan hava habbelerinden ayırmıyordu.” -Halikarnas Balıkçısı. 3. tiy. Orta oyunundaki tiplerin “yemek yeme” anlamında kullandığı söz.


habbe

Üzüm tanesi.

Argo) Karagöz, Külhanbey ve Matiz tarafından «yemek yeme» anlamında kullanılan sözcük.

Kar.) Karagöz, Matiz, Külhanbeyi tiplerince kullanılan ve yemek yemek anlamına gelen terim.


habbe, 5 karakter ile yazılır. Ayrıca, h harfi ile başlar, e harfi ile biter. Tüm karakter dağılımı ise, 'h', 'a', 'b', 'b', 'e', şeklindedir.
habbe kelimesinin tersten yazılışı ebbah diziliminde gösterilir.