habitus
a. bit. b. Bitkinin yerindeki durumu, dallanması, köklerinin toprak içerisindeki dağılmasını belirten morfolojik görünüş.
habitus Lat. habitus
Aristoteles'ten gelen ve skolastiğin de kullandığı terim. Bir tür nitelik; sürekli bir davranış biçimi; kalıcı ve sürekli durum. // Aristoteles'te erdem bir heksis'tir. (Ör. Ölçülülük: Her zaman ölçülü davranan kimse sonunda ölçülü davranışı alışkanlık haline getirmekle erdemli bir kimse olur; ölçülülük o kimse için bir heksis, bir tür ikinci doğa olmuştur. )
habitus Lat. habitus
1. Dış görünüş, dış yapı. 2. Belirli hastalıklara uygun olan beden yapısı. Hastanın genel muayenesiyle saptanan dış klinik durumu.
habitus, 7 karakter ile yazılır. Ayrıca,
h harfi ile başlar, s harfi ile biter. Tüm karakter dağılımı ise,
'h', 'a', 'b', 'i', 't', 'u', 's', şeklindedir.
habitus kelimesinin tersten yazılışı sutibah diziliminde gösterilir.