hakim
sf. (haki:m) esk. 1. Bilge. 2. din b. Her şeyi bilen (Tanrı).
hakim
Hâkim
hâkim Ar. §¥kim
sf. (ha:kim) 1. Egemenliğini yürüten, buyruğunu yürüten, sözünü geçiren, egemen: Arkasında yavaş fakat çok hâkim bir ses işitmişti. -A. Gündüz. 2. Başta gelen, başta olan, baskın çıkan. 3. Duygu, davranış vb.ni iradesiyle denetleyebilen (kimse): Bir kere sinirlerine bu kadar hâkim oyuncu görmedim. -H. Taner. 4. Yüksekten bir yeri bütün olarak gören: Denize hâkim bir köşk. 5. a. huk. Yargıç: Bir hâkimin çok ciddi, bir satıcının çok mültefit, bir askerin çok otoriter olması meslekleri icabıdır. -M. Kaplan. 6. Baskın.
hâkim
(< Ar. hâkim) hakim
hâkim
(< Ar.hakim) hekim
hâkim
yargıç.
hakim için benzer kelimeler
hakim, 5 karakter ile yazılır. Ayrıca,
h harfi ile başlar, m harfi ile biter. Tüm karakter dağılımı ise,
'h', 'a', 'k', 'i', 'm', şeklindedir.
hakim kelimesinin tersten yazılışı mikah diziliminde gösterilir.