hakim

sf. (haki:m) esk. 1. Bilge. 2. din b. Her şeyi bilen (Tanrı).

Hâkim

sf. (ha:kim) 1. Egemenliğini yürüten, buyruğunu yürüten, sözünü geçiren, egemen: “Arkasında yavaş fakat çok hâkim bir ses işitmişti.” -A. Gündüz. 2. Başta gelen, başta olan, baskın çıkan. 3. Duygu, davranış vb.ni iradesiyle denetleyebilen (kimse): “Bir kere sinirlerine bu kadar hâkim oyuncu görmedim.” -H. Taner. 4. Yüksekten bir yeri bütün olarak gören: Denize hâkim bir köşk. 5. a. huk. Yargıç: “Bir hâkimin çok ciddi, bir satıcının çok mültefit, bir askerin çok otoriter olması meslekleri icabıdır.” -M. Kaplan. 6. Baskın.

(< Ar. hâkim) hakim

(< Ar.hakim) hekim

yargıç.

hakim için benzer kelimeler

hakim, 5 karakter ile yazılır. Ayrıca, h harfi ile başlar, m harfi ile biter. Tüm karakter dağılımı ise, 'h', 'a', 'k', 'i', 'm', şeklindedir.
hakim kelimesinin tersten yazılışı mikah diziliminde gösterilir.