harın
sf. hlk. 1. Bir şeyden huylanıp yürümeyen, geri geri giden (hayvan). 2. mec. Hain, huysuz. 3. mec. Obur.
harın
1. Fazla işsizlikten hamlamış, güçsüz, kuvvetsiz hayvan. 2. Dayanıklığını, çevikliğini yitirmiş insan. 3. Tembel.
harın
Pişkin olmayan.
harın
Erkekliği tam giderilememiş öküz, at, eşek vb. hayvanlar.
harın
Obur.
harın
Bir şeyden huylanıp yürümeyen, geri geri giden hayvan.
harın
Büyük karınlı hayvan ya da insan.
harın
Haşarı.
harın
Kışlık yiyecek: Kış harınını düzmeğe çalışıyoruz.
harın
Tarladaki buğday, arpa vb. şeylerin büyük yığınları.
harın
Hain, huysuz.
harın
< Ar. harûn: 1. Tarladaki buğday, arpa v.b. şeylerin büyük yığınları. 2. Kışlık yiyecek
harın
Tembelliğe alışmış, güçsüzleşmiş hayvan
harın için benzer kelimeler
harın, 5 karakter ile yazılır. Ayrıca,
h harfi ile başlar, n harfi ile biter. Tüm karakter dağılımı ise,
'h', 'a', 'r', 'ı', 'n', şeklindedir.
harın kelimesinin tersten yazılışı nırah diziliminde gösterilir.