hırpıt

hırpıt

Üstü başı yırtık, perişan kılıklı (kimse).

hırpıt

1. bk. hırpıç. 2. bk. hırtış (I).

hırpıt

1. Çok eski yamalı giysi. 2. Elde örülerek yapılan yün ceket ya da palto.

hırpıt

Ufak eşya.

hırpıt

Zayıf, hastalıklı.

hırpıt

Düzensiz, dağınık giyinen kimse.

---

hırpıt, 6 karakter ile yazılır. Ayrıca, h harfi ile başlar, t harfi ile biter. Tüm karakter dağılımı ise, 'h', 'ı', 'r', 'p', 'ı', 't', şeklindedir.
hırpıt kelimesinin tersten yazılışı tıprıh diziliminde gösterilir.