höyük
a. 1. Tarih boyunca türlü nedenlerle yıkılan yerleşme bölgelerinde, yıkıntıların üst üste birikmesiyle oluşan ve çoğu kez içinde yapı kalıntılarının gömülü bulunduğu yayvan tepe. 2. Toprak yığını, küçük tepe.
höyük
1. Toprak yığını, tepecik. 2. İki tepe arasındaki alçak yer. 3. İki tarla arasına, sınırı belirtmek için yapılan işaret.
höyük
Bostan bahçe ya da dağ tepelerine hayvanları ürkütmek için yapılan korkuluk.
höyük Fr. tell, tumulus
(Mimarlık) Üzerine tepe biçimi toprak, yığılmış, eski uygarlıklardan kalma mezar.
höyük İng. Höyük
Tarih boyunca türlü nedenlerle yıkılan yerleşme yerlerinde yıkıntıların üstüste yığılmasıyle oluşan ve çok kez içinde yapıt kalıntılarının gömülü bulunduğu yayvan tepe.
höyük, 5 karakter ile yazılır. Ayrıca,
h harfi ile başlar, k harfi ile biter. Tüm karakter dağılımı ise,
'h', 'ö', 'y', 'ü', 'k', şeklindedir.
höyük kelimesinin tersten yazılışı küyöh diziliminde gösterilir.