huy
a. 1. İnsanın yaradılış ve ruh özelliklerinin bütünü, mizaç, tabiat: Can çıktıktan sonra da huy, adamı kolay kolay terk etmiyor. -R. N. Güntekin. 2. Alışkanlık: Bu günden sonra geceleri dolaşma huyu edindim. -R. Mağden.
huy
Bostan çardağı.
huy
Çocuk.
huy
Top oyununda topu arkadaşlarına verme, pas.
huy
Kulübe; bostan kulübesi
huy İng. temperament
İçgüdü durumuna dönüşen alışkı, bk. yaradılış.
huy İng. temperament
Duygu durumlarındaki değişimleri algılayabilirle duyarlığı. (Geniş biçimde metabolik süreçlere dayanır.)
huy İng. temperament
Kişinin dirimbilimsel özellikleri ve toplumsal-ekinsel çevre koşulları içinde oluşan, ruhsal etkinliklerini belirleyen, ırasının coşkusal yanlarının ve genel olarak bireysel özelliklerinin toplamı.
huy İng. temperament
Mizaç.
huy için benzer kelimeler
huy, 3 karakter ile yazılır. Ayrıca,
h harfi ile başlar, y harfi ile biter. Tüm karakter dağılımı ise,
'h', 'u', 'y', şeklindedir.
huy kelimesinin tersten yazılışı yuh diziliminde gösterilir.