iğne

a. 1. Dikiş dikmeye yarayan, ince, ucu sivri, bir ucunda iplik geçecek deliği bulunan çelik araç. 2. İki şeyi birbirine tutturmaya yarar ince, uzun, ucu sivri, metal araç: Çengelli iğne. Toplu iğne. 3. Toplu iğnenin süs olarak kullanılan, iri başlı, renkli bir türü. 4. Genellikle kadınların süs olarak elbiselerinin göğüs, yaka vb. yerlerine taktıkları süs eşyası. 5. Bazı araçların ucu sivri parçaları: Pusula iğnesi. 6. Bazı böceklerin kendilerini savunmak için kullandıkları organ: Arının iğnesi. Akrebin iğnesi. 7. Oltanın ucundaki küçük çengel. 8. mec. Dokunaklı söz. 9. bit. b. Bitkilerde yumurtacıkla tepecik arasındaki sapçık. 10. tıp Kas veya damar yoluyla vücuda sıvı bir ilacı basınçla vermek için kullanılan bir tür pompa, şırınga, enjektör. 11. tıp Zerk yolu ile vücuda verilen ilaç: “Eczacının yaptığı bir adrenalin iğnesinden sonra gözlerini açtı.” -H. Taner. 12. tıp Vücuda bu yolla ilaç verme işi, enjeksiyon.

(Lât, spicula: küçük mızrak) Omurgasız hayvanlarda rastlanan silis ya da kalkerden yapılmış iğne biçiminde yapılar; iğne biçiminde olan herhangi bir küçük çıkıntı. Spikül.

bk. boyuncuk.

Laboratuvarda mikrobiyolojik ekim, preparat hazırlama ve izolasyon işlemlerinde kullanılan, uç tarafı iğne biçiminde platin telden oluşan metal çubuk.

(karşılık: spikul), (Lat. spicula = küçük mızrak): Omurgasız hayvanlarda rastlanan silis ya da kalkerden yapılmış ufak, iğne biçimi yapılar; iğne biçiminde olan herhangi bir küçük çıkıntı.

iğne için benzer kelimeler

iğne, 4 karakter ile yazılır. Ayrıca, i harfi ile başlar, e harfi ile biter. Tüm karakter dağılımı ise, 'i', 'ğ', 'n', 'e', şeklindedir.
iğne kelimesinin tersten yazılışı enği diziliminde gösterilir.