işkence
a. 1. Bir kimseye maddi veya manevi olarak yapılan aşırı eziyet. 2. Düşüncelerini öğrenmek amacıyla birine uygulanan eziyet: Ona, evimize niçin geldiğini sormak işkencesini de yaptım. -S. F. Abasıyanık. 3. Aşırı gerginlik, sıkıntılı durum, azap: Beklemek işkencesi yüreğini fena didiklemeye başladı. -P. Safa. 4. Vidalı bir tür sıkıştırma aracı.
işkence
1. Dost olmak, arkadaş olmak. 2. Hayvan birine alışmak. 3. bk. iskelet.
işkence
1. İki tahtayı sıkıştırmaya yarayan araç. 2. Atları nallarken burunlarına takılan ağaç kıskaç. 3. Semerlere yük sarmaya yarayan, boynuz biçimindeki ağaç çengel.
işkence Osm. işkence
Ağaçişlerinde çatkı ya da yapıştırmayı sağlamak için kullanılan vidalı sıkıştırma araçlarına verilen genel ad.
işkence
[işgence]: Marangozlukta tahtaları sıkıştırmakta kullanılan bir araç. (*Yalvaç -Isparta; *Aksaray -Niğde) [işgence] : (-Maraş)
işkence için benzer kelimeler
işkence, 7 karakter ile yazılır. Ayrıca,
i harfi ile başlar, e harfi ile biter. Tüm karakter dağılımı ise,
'i', 'ş', 'k', 'e', 'n', 'c', 'e', şeklindedir.
işkence kelimesinin tersten yazılışı ecnekşi diziliminde gösterilir.