işlevcilik
a. 1. Toplumu, her bir ögesi belli bir işlev yapan karşılıklı bağlılıklar ve etkileşmeler düzeni olarak gören, toplumu tek başına belirleyen herhangi bir temelin bulunmadığını savunan akım, görevcilik, fonksiyonalizm. 2. ruh b. Algının öncelikle gereksinimler ve coşkulara dayalı etkinliklerin sonucu olduğunu savunan görüş, görevcilik, fonksiyonalizm.
işlevcilik İng. functionalism
1. Toplumsal yapıyı oluşturan öğelerin işlevlerini aydınlatmaya ağırlık veren kuramsal tutum. 2-(Toplumbilimde) Toplumu, her bir öğesi belli bir işlev yapan bir karşılıklı bağlılıklar ve etkileşmeler düzeni olarak gören, toplumu tek başına belirleyen herhangi bir temelin bulunmadığını savunan toplumbilim akımı.
işlevcilik İng. functionalism
Toplumsal yapıyı aralarında ilişki bulunan ayrı ve bağımsız öğelerin -birey ya da kurumların- işlevsel ürünü sayan toplumbilim yaklaşımı.
işlevcilik, 10 karakter ile yazılır. Ayrıca,
i harfi ile başlar, k harfi ile biter. Tüm karakter dağılımı ise,
'i', 'ş', 'l', 'e', 'v', 'c', 'i', 'l', 'i', 'k', şeklindedir.
işlevcilik kelimesinin tersten yazılışı kilicvelşi diziliminde gösterilir.