ıssız

sf. 1. Kimse bulunmayan veya az kimse bulunan, tenha, yaban: “Köşkün bütün odaları ıssız.” -P. Safa. 2. mec. Yalnız, kimsesi olmayan. 3. zf. Tenha bir durumda: “Tenha sokak karın altında olduğundan daha ıssız görünüyor.” -A. Ümit.

Issız

Dışarısıyla herhangi bir özdek ya da erke iletimi olmadan yapılan (işlem).

Mardin ili, Kocatepe bucağına bağlı bir yerleşim birimi.

ıssız için benzer kelimeler

ıssız, 5 karakter ile yazılır. Ayrıca, ı harfi ile başlar, z harfi ile biter. Tüm karakter dağılımı ise, 'ı', 's', 's', 'ı', 'z', şeklindedir.
ıssız kelimesinin tersten yazılışı zıssı diziliminde gösterilir.