ıssız

ıssız

sf. 1. Kimse bulunmayan veya az kimse bulunan, tenha, yaban: Köşkün bütün odaları ıssız. -P. Safa. 2. mec. Yalnız, kimsesi olmayan. 3. zf. Tenha bir durumda: Tenha sokak karın altında olduğundan daha ıssız görünüyor. -A. Ümit.

ıssız

Issız

ıssız İng. adiabatic

Dışarısıyla herhangi bir özdek ya da erke iletimi olmadan yapılan (işlem).

Issız

Mardin ili, Kocatepe bucağına bağlı bir yerleşim birimi.

ıssız için benzer kelimeler

ıssız eve it buyruk

ıssız gaçmak

ıssız kalmak

ıssız, 5 karakter ile yazılır. Ayrıca, ı harfi ile başlar, z harfi ile biter. Tüm karakter dağılımı ise, 'ı', 's', 's', 'ı', 'z', şeklindedir.
ıssız kelimesinin tersten yazılışı zıssı diziliminde gösterilir.