kefalet

kefalet Ar. kef¥let

a. (kefa:let) huk. Birinin borcunu ödememesi veya verdiği sözü yerine getirmemesi durumunda bütün sorumluluğu üzerine alma durumu, kefillik: “O zamanlarda her sene kefaletleri yüzünden bin lira, iki bin lira ödemek mecburiyetinde kalınmış.” -A. Ş. Hisar.

kefalet İng. surety

Birinin borcunu ödeyeceğine ilişkin olarak üçüncü bir kişinin alacaklıya güvence vermesi.

kefâlet

boyun olma, boyunluluk. ~ akdi: boyun olma,boyunluluk sözleşmesi.

---

kefalet için benzer kelimeler

---

kefalet, 7 karakter ile yazılır. Ayrıca, k harfi ile başlar, t harfi ile biter. Tüm karakter dağılımı ise, 'k', 'e', 'f', 'a', 'l', 'e', 't', şeklindedir.
kefalet kelimesinin tersten yazılışı telafek diziliminde gösterilir.