kelepçe

kelepçe Far. kelebçe

a. 1. Tutukluların kaçmasını önlemek için bileklerine takılan, bir zincirle tutturulmuş demir halka: “Kafile, kelepçe, zincir ve pranga sesleri ile meydanı geçti.” -F. R. Atay. 2. tek. Kablo, boru vb. şeyleri bir yere bağlı tutmak için kullanılan halka veya kelebek.


kelepçe

İpliği çile yapmaya yarayan ağaç araç.


kelepçe İng. clamp

Işıldakları borulara ya da ışık köprüsüne, panoları birbirine tutturmakta kullanılan halka.


kelepçe

Karşı güreşçiyi el ve ayak bileklerinden kavrayan pençe.


kelepçe İng. toggle

Bir tahta parçasını başka bir tahta parçasına sağlamca eklemede kullanılan demir kelepçe.


kelepçe

1. İplik dokuma aracı. (Güney *İkizdere -Rize) 2. İki boruyu birleştirmek için kullanılan vidalı bağ. (Oklubalı -Eskişehir)


kelepçe için benzer kelimeler


kelepçe, 7 karakter ile yazılır. Ayrıca, k harfi ile başlar, e harfi ile biter. Tüm karakter dağılımı ise, 'k', 'e', 'l', 'e', 'p', 'ç', 'e', şeklindedir.
kelepçe kelimesinin tersten yazılışı eçpelek diziliminde gösterilir.