köklü

sf. 1. Kökü olan. 2. mec. Kökleşmiş, iyi yerleşmiş, kalıcı olan, esaslı: “Onu, ondan kendine kattıklarıyla köklü bir değişime uğratmayı amaçlıyor.” -A. Ağaoğlu. 3. mec. Soylu, soyu sopu belli, iyi tanınan.

Büsbütün, çok, tüm.

1. Soylu, görgülü. 2. Varlıklı, kuvvetli.

Temelli, eskiden beri, yerli.

Bir A dolamı içindeki tüm büyükçe özleklerin kesişimi. Simgesi: kök A

Cinsiyet: Erkek 1. Soylu, görgülü. 2. Varlıklı, kuvvetli.

Bartın ili, Ulus ilçesi, merkez bucağına bağlı bir yerleşim birimi.

Bingöl ili, Ilıcalar bucağına bağlı bir yerleşim birimi.

Gaziantep ili, İslâhiye ilçesi, merkez bucağına bağlı bir yerleşim birimi.

Kahramanmaraş ili, Andırın ilçesi, merkez bucağına bağlı bir yerleşim birimi.

Kastamonu ili, merkez ilçesi, merkez bucağına bağlı bir yerleşim birimi.

Tokat ili, Reşadiye ilçesi, merkez bucağına bağlı bir yerleşim birimi.

Van ili, Edremit ilçesi, merkez bucağına bağlı bir yerleşim birimi.

köklü için benzer kelimeler

köklü, 5 karakter ile yazılır. Ayrıca, k harfi ile başlar, ü harfi ile biter. Tüm karakter dağılımı ise, 'k', 'ö', 'k', 'l', 'ü', şeklindedir.
köklü kelimesinin tersten yazılışı ülkök diziliminde gösterilir.