köklü
sf. 1. Kökü olan. 2. mec. Kökleşmiş, iyi yerleşmiş, kalıcı olan, esaslı: Onu, ondan kendine kattıklarıyla köklü bir değişime uğratmayı amaçlıyor. -A. Ağaoğlu. 3. mec. Soylu, soyu sopu belli, iyi tanınan.
köklü
Büsbütün, çok, tüm.
köklü
1. Soylu, görgülü. 2. Varlıklı, kuvvetli.
köklü
Temelli, eskiden beri, yerli.
köklü İng. radical
Bir A dolamı içindeki tüm büyükçe özleklerin kesişimi. Simgesi: kök A
Köklü Köken: T.
Cinsiyet: Erkek 1. Soylu, görgülü. 2. Varlıklı, kuvvetli.
Köklü
Bartın ili, Ulus ilçesi, merkez bucağına bağlı bir yerleşim birimi.
Köklü
Bingöl ili, Ilıcalar bucağına bağlı bir yerleşim birimi.
Köklü
Gaziantep ili, İslâhiye ilçesi, merkez bucağına bağlı bir yerleşim birimi.
Köklü
Kahramanmaraş ili, Andırın ilçesi, merkez bucağına bağlı bir yerleşim birimi.
Köklü
Kastamonu ili, merkez ilçesi, merkez bucağına bağlı bir yerleşim birimi.
Köklü
Tokat ili, Reşadiye ilçesi, merkez bucağına bağlı bir yerleşim birimi.
Köklü
Van ili, Edremit ilçesi, merkez bucağına bağlı bir yerleşim birimi.
köklü için benzer kelimeler
köklü, 5 karakter ile yazılır. Ayrıca,
k harfi ile başlar, ü harfi ile biter. Tüm karakter dağılımı ise,
'k', 'ö', 'k', 'l', 'ü', şeklindedir.
köklü kelimesinin tersten yazılışı ülkök diziliminde gösterilir.