kolan
a. 1. At, eşek vb. hayvanların semerini veya eyerini bağlamak için göğsünden aşırılarak sıkılan yassı kemer: Adam döndü, beygirinin semerini almak için kolanını çözmeye başladı. -N. Cumalı. 2. Dokuma, deri, kenevir vb. maddelerden yapılan yassı ve enlice bağ. 3. hlk. Yünden veya iplikten yapılmış, üzeri işli ince kuşak.
kolan
1. Yünden ya da ipekten yapılmış üzeri işli ince kuşak. 2. Kuşakların üstüne gerilen üç santimetre eninde kayış : Kolansız kuşak kuşanılmaz. 3. Kayış, kuşak, kemer.
kolan
1. Kıl ya da yünden dokunmuş, üstü işlenmiş, kadınların kullandıkları bir çeşit kuşak. 2. İnce, yassı bağ.
kolan
Semeri, karnından dolanarak, eşeğe bağlayan kemer
kolan Osm. kolan
Oturma mobilyalarında üzerine yay bağlanan ya da dolgu gereci konulan 5-8 cm. genişliğinde, hint lifinden dokuma.
kolan İng. band
Moleküllerin dönme erke düzeyleri arasındaki geçişlerin oluşturduğu görünge çizgilerinin bütünü.
kolan İng. cholan
Formülü C24H42. krotenoit ve serebrositlerle ilgili sterollerin, hormonların ve safra asitlerinin ana maddesi olan hidrokarbon.
kolan (I)
Yaban eşeği
Kolan
Muş ili, Varto ilçesi, merkez bucağına bağlı bir yerleşim birimi.
kolan için benzer kelimeler
kolan, 5 karakter ile yazılır. Ayrıca,
k harfi ile başlar, n harfi ile biter. Tüm karakter dağılımı ise,
'k', 'o', 'l', 'a', 'n', şeklindedir.
kolan kelimesinin tersten yazılışı nalok diziliminde gösterilir.