kötü

kötü

sf. 1. İstenilen, beğenilen nitelikte olmayan, hoşa gitmeyen, fena, iyi karşıtı: “Hamakat, dalalet ve kötü niyetin bu kadarına söylenebilecek bir şey yoktur.” -N. F. Kısakürek. 2. Zararlı, tehlikeli: Kötü adam. 3. Korku, endişe veren: “Yabancının bu kötü kastına yalnız azmimizle karşı koyduk.” -R. E. Ünaydın. 4. Kaba ve kırıcı: “Kızına söylemedik kötü lakırtı bırakmamış.” -M. Ş. Esendal. 5. Kişi veya toplum üzerinde olumsuz etkileri olan. 6. zf. Aşırı, çok: Kız, oğlana kötü tutuldu.


kötü Fr. Malin, maligne
kötü Fr. pernicieux
kötü

Zayıf, cılız.


kötü İng. evil, wrong

İyinin karşıtı olan. 1. Değersiz bulmanın, kınamanın, ayıplamanın konusu olan her şey; istencin yasaya uygun bir biçimde karşı gelmeye ve elinden geldiğince değiştirmeye hakkı olduğu her şey. 2. Ahlak değerlerine ve törel istence karşı olan her şey. Bu anlamda: a. Düzen bozucu ve yıkıcı olarak beliren şeyler, b. Olumsuzluk ve yadsıma ilkesi olarak beliren şeyler.


kötü için benzer kelimeler


kötü, 4 karakter ile yazılır. Ayrıca, k harfi ile başlar, ü harfi ile biter. Tüm karakter dağılımı ise, 'k', 'ö', 't', 'ü', şeklindedir.
kötü kelimesinin tersten yazılışı ütök diziliminde gösterilir.