köylü
sf. 1. Köyde yaşayan veya köyde doğmuş olan: Biz duyarız en büyük zevkini ruhumuzun / Görünce bir köylünün kıvrılmayan belini -Ö. B. Uşaklı. 2. a. Köydeş: Hasan benim köylümdür. 3. a. Köy halkı: Köylüleri, özellikle onları çok iyi tanıyordu. -T. Buğra. 4. mec. Kaba, anlayışsız: Otomobilin içinden köylü kılıklı, tıknaz bir adam çıktı. -H. Taner.
< Far. kûy+lü) köylüköylü İng. peasant, fellow villager
Konukseverlik, gelenekçilik, yazgıcılık, toprağa bağlılık, doğaya bağımlılık, yeniliğe isteksizlik, okuma yazma yetersizliği vb. özellikleri olan, köyde yaşayan kimse. bk. köy, köylü sınıfı.
Köylü
Çanakkale ili, Yiğitler bucağına bağlı bir yerleşim birimi.
köylü için benzer kelimeler
köylü, 5 karakter ile yazılır. Ayrıca,
k harfi ile başlar, ü harfi ile biter. Tüm karakter dağılımı ise,
'k', 'ö', 'y', 'l', 'ü', şeklindedir.
köylü kelimesinin tersten yazılışı ülyök diziliminde gösterilir.