koyun
(I) a. 1. hay. b. Geviş getirenlerden, eti, sütü, yapağısı ve derisi için yetiştirilen evcil hayvan (Ovis aries). 2. mec. Verilen buyruklara uyan, kendi kişiliğini gösteremeyen kimse.
koyun, -ynu
(II) a. 1. Kollar arası, kucak: Ninem bizde bulunduğu zamanlar onun koynundan başka bir yerde yattığımı hiç bilmem. -Y. K. Karaosmanoğlu. 2. Göğüsle giysi arası: Kesesini koynunda taşır. 3. mec. Koruyucu, şefkatli çevre: Hepimiz bu yurdun koynunda yetiştik.
koyun
Göğüste bulunan iç cep.
koyun
Karın : Fatmanın bir uşak beşikte biride koynunda.
koyun
Açık renkli.
koyun
Koyun sürüsü : Koyun nerde kaldı ki hâlâ görünmüyor.
koyun
Koyun, kucak
koyun
Koyun, koç
koyun
bk. evcil koyun
koyun İng. buck, (leap-frog)
Atlama aracı olarak kullanılan beygirin küçültülmüş biçimi.
koyun Osm. ganem
(zooloji)
koyun İng. sheep
Geviş getirenlerin Ovinae alt familyası içinde yer alan, eti, sütü, yapağısı ve derisi için yetiştirilen evcil hayvan.
koyun için benzer kelimeler
koyun, 5 karakter ile yazılır. Ayrıca,
k harfi ile başlar, n harfi ile biter. Tüm karakter dağılımı ise,
'k', 'o', 'y', 'u', 'n', şeklindedir.
koyun kelimesinin tersten yazılışı nuyok diziliminde gösterilir.