melun

melun Ar. mel¤°n

sf. (melu:nu) 1. Tanrı tarafından lanetlenmiş olan, lanetli: Melun şeytan. 2. a. Lanetlenmiş kimse: “Kendisini Müslüman adıyla takdim eden bu kır saçlı melunu da tanıdım.” -A. Gündüz. 3. mec. Nefretle karşılanan, kötü: “Baykuşlar uğursuzdu ama yeterince melun değil.” -E. Şafak.

---

melun, 5 karakter ile yazılır. Ayrıca, m harfi ile başlar, n harfi ile biter. Tüm karakter dağılımı ise, 'm', 'e', 'l', 'u', 'n', şeklindedir.
melun kelimesinin tersten yazılışı nulem diziliminde gösterilir.