memnun

memnun Ar. memn°n

sf. 1. Herhangi bir olaydan veya durumdan ötürü sevinç duyan, kıvançlı, mutlu: “Ben yine memnunum senden evladım / Sana ben bu bapta kusur bulmadım” -E. B. Koryürek. 2. zf. Herhangi bir olaydan veya durumdan ötürü sevinç duyarak, kıvançlı, mutlu olarak: “Halk, oyunun bittiğini anlayarak memnun, sessizce tiyatroyu boşalttılar.” -M. Ş. Esendal.

< Ar. memnûn) memnun

memnun

< Ar. memnûn: memnun. || memnün

Memnun Köken: Ar.

Cinsiyet: Erkek 1. Sevimli, sevinçli. 2. Razı olan, kabul eden.

---

memnun için benzer kelimeler

---

memnun, 6 karakter ile yazılır. Ayrıca, m harfi ile başlar, n harfi ile biter. Tüm karakter dağılımı ise, 'm', 'e', 'm', 'n', 'u', 'n', şeklindedir.
memnun kelimesinin tersten yazılışı nunmem diziliminde gösterilir.