menfa

menfa Ar. menf¥

a. (menfa:) esk. 1. Bir kimsenin sürgüne gönderildiği yer, sürgün yeri. 2. Sürgün olma durumu: “Paris'teki menfa hayatında epeyce Frenk alışkanlığı edinmiş.” -A. İlhan.

---

menfa, 5 karakter ile yazılır. Ayrıca, m harfi ile başlar, a harfi ile biter. Tüm karakter dağılımı ise, 'm', 'e', 'n', 'f', 'a', şeklindedir.
menfa kelimesinin tersten yazılışı afnem diziliminde gösterilir.