menkıbe

menkıbe Ar. men®abe

a. 1. ed. Din büyüklerinin veya tarihe geçmiş ünlü kimselerin yaşamları ve olağanüstü davranışlarıyla ilgili hikâye. 2. Olağanüstü olaylarla ilgili anlatı: “Kemalettin Bey, bize sağda ve solda, alçak, yüksek nihayetsiz tepelerin harp menkıbelerini anlatıyordu.” -H. E. Adıvar. 3. Hikâye: “Bu menkıbe onun hakikaten eski bir şair olduğunu ispat etmektedir.” -A. H. Çelebi.

---

menkıbe, 7 karakter ile yazılır. Ayrıca, m harfi ile başlar, e harfi ile biter. Tüm karakter dağılımı ise, 'm', 'e', 'n', 'k', 'ı', 'b', 'e', şeklindedir.
menkıbe kelimesinin tersten yazılışı ebıknem diziliminde gösterilir.