meskûn

meskûn Ar. mesk°n

sf. 1. İnsan oturan, şeneltilmiş (yer): Kürekleri var gücüyle çekerek meskûn adanın kömür iskelesine yanaştı. -S. F. Abasıyanık. 2. Yurt edinilmiş (yer).

meskûn için benzer kelimeler

meskûn kılmak

meskûn mahal

meskûn, 6 karakter ile yazılır. Ayrıca, m harfi ile başlar, n harfi ile biter. Tüm karakter dağılımı ise, 'm', 'e', 's', 'k', 'û', 'n', şeklindedir.
meskûn kelimesinin tersten yazılışı nûksem diziliminde gösterilir.