muhakeme
muhakeme Ar. mu§¥keme
muhâkeme
a. (muha:keme) 1. huk. Yargılama. 2. fel. Usa vurma: Daima felsefe yapmaya hazır, kurulmuş bir makineye benzeyen ukala dimağım muhakemeye başladı. -Ö. Seyfettin. 3. mec. Bir sorunu çözmek için çıkar yol arama: Güldüm, şu muhakemem ne garip münasebetsizlikti. -Ö. Seyfettin.
muhâkeme
yargılama. ~ usûlü: yargılama süreci, yargılayış (procédure, Prozess, Verfahren).
muhakeme için benzer kelimeler
muhakeme, 8 karakter ile yazılır. Ayrıca,
m harfi ile başlar, e harfi ile biter. Tüm karakter dağılımı ise,
'm', 'u', 'h', 'a', 'k', 'e', 'm', 'e', şeklindedir.
muhakeme kelimesinin tersten yazılışı emekahum diziliminde gösterilir.