muhavere
muhavere Ar. mu§¥vere
muhavere
muhavere
a. (muha:vere) esk. İki kişi arasında karşılıklı olarak yapılan konuşma: Gündelik hayatın türlü safhalarına ait muhavereler ihtiva eden bu gibi eserler Türkçe için de öteden beri yazılagelmiştir. -F. İz.
muhavere
bk. söyleşme.
Ortaoyunu) Ortaoyunu'nda söyleşme bölümü. Zurna, Kavuklu havası çaldıktan sonra ortaya Kavuklu ile Kavuklu arkası girer ve muhavere bölümü başlar. Bu bölüm iki kesimi kapsar : arzbar, tekerleme. ilkinde, oyunun iki baş kişisi Pişekâr ile Kavuklu arasındaki konuşmada kimlikleri ortaya çıkar. Bir çeşit serim kesimidir. Tekerleme'de ise Kavuklu, olağan dışı bir olayı başından geçmiş gibi anlatır. Pişekâr ikide bir de sorular sorarak konuyu aydınlatmak ister, laf ebeliği yapılır ve sonunda Kavuklu'nun anlattıklarının bir düş olduğu anlaşılır.Kar. Ort. O.):1. Karagöz ile Hacivat'ın oyuna başlama konuşmaları. 2. Kavuklu ile Pişekâr arasındaki söyleşme. Orta oyununun birinci bölümündeki karar.muhavere
1. Karagöz ile Hacivat'ın oyuna başlamadan konuşmaları. 2. Kavuklu ile Pişekâr arasındaki söyleşme, orta oyunun birinci bölümündeki karar.
muhavere için benzer kelimeler
muhavere, 8 karakter ile yazılır. Ayrıca,
m harfi ile başlar, e harfi ile biter. Tüm karakter dağılımı ise,
'm', 'u', 'h', 'a', 'v', 'e', 'r', 'e', şeklindedir.
muhavere kelimesinin tersten yazılışı erevahum diziliminde gösterilir.