muhbir
muhbir Ar. mu¬bir
muhbir
a. esk. 1. Haber ulaştırıcı, haber veren kimse: Genç muhbirler bu defa Hazım Aslan'ın peşinde koşuyorlardı. -H. E. Adıvar. 2. Yasa dışı olan bir durumu yetkili makamlara bildiren kimse, ihbarcı: Yeter ki bana kıymayın. Ömür boyu muhbiriniz olurum sizin. -A. Ümit.
muhbir
< Ar. muhbir: muhbir; casus; jurnalci
muhbir, 6 karakter ile yazılır. Ayrıca,
m harfi ile başlar, r harfi ile biter. Tüm karakter dağılımı ise,
'm', 'u', 'h', 'b', 'i', 'r', şeklindedir.
muhbir kelimesinin tersten yazılışı ribhum diziliminde gösterilir.