muhit

muhit Ar. mu§³µ

a. (muhi:ti) 1. Çevre, yöre, etraf: Geniş enginlere, bitmez ufuklara alışan korsanı bu dar muhit sıkıyordu. -N. Hikmet. 2. mec. Bir kimsenin sürekli ilişkide bulunduğu insanlar topluluğu, çevre: Büyük bir sevinç içinde olan Mevlâna, artık onu muhitine bağlayabilmek için bir çare düşünmüştü. -A. H. Çelebi.

< Ar. muhit) muhit, çevre

muhit

< Ar. muhît: muhit || muhet || mühüd || yerimizin muhiti: muhitimiz

muhit

bk. çevre

muhit için benzer kelimeler

muhit edinmek

muhit, 5 karakter ile yazılır. Ayrıca, m harfi ile başlar, t harfi ile biter. Tüm karakter dağılımı ise, 'm', 'u', 'h', 'i', 't', şeklindedir.
muhit kelimesinin tersten yazılışı tihum diziliminde gösterilir.