mukabil
sf. (muka:bil) 1. Bir şeye karşılık olarak yapılan, bir şeyin karşılığı olan: Düşmanlarla beraber Anadolu'da mukabil teşkilat yapmak üzere yetmiş beş kişi kadar göndermiş. -Atatürk. 2. Bir şeyin karşısında bulunan. 3. Karşılıklı: Hatta bir halıdaki mukabil iki şekilden bile biri diğerine tamamıyla müşabih değildir. -A. H. Müftüoğlu. 4. zf. Karşılık olarak: Bir iki iyi habere mukabil her gün nice kaza ve bela haberleri verir. -A. Ş. Hisar. 5. zf. Rağmen: Oraya altın parlaklığı veren guruplara mukabil buradan her sabah pırıl pırıl bir güneş doğduğunu da ben çok defalar gördüm. -A. H. Çelebi.
mukabil, 7 karakter ile yazılır. Ayrıca,
m harfi ile başlar, l harfi ile biter. Tüm karakter dağılımı ise,
'm', 'u', 'k', 'a', 'b', 'i', 'l', şeklindedir.
mukabil kelimesinin tersten yazılışı libakum diziliminde gösterilir.