münacat

münacat Ar. mun¥c¥t

a. (müna:ca:t) din b. esk. 1. Yakarış. 2. ed. Divan edebiyatında Tanrı'yı öven şiir türü veya şiirin bir bölümü.

Divan edebiyatı terimi) Tanrının affü mağfiretini niyaz yolunda yazılmış koşuk.

---

münacat, 7 karakter ile yazılır. Ayrıca, m harfi ile başlar, t harfi ile biter. Tüm karakter dağılımı ise, 'm', 'ü', 'n', 'a', 'c', 'a', 't', şeklindedir.
münacat kelimesinin tersten yazılışı tacanüm diziliminde gösterilir.