münasebet
münasebet Ar. mun¥sebet
münasebet
a. (müna:sebet) 1. İlişik, ilişki, ilinti: İzmir'den ordunun başından ve temasa geldiğim siyasi münasebetlerden uzaklaşamazdım. -Atatürk. 2. İki şey arasındaki uygunluk: Yüzle ahlak arasında herhâlde müthiş bir münasebet vardır. -S. F. Abasıyanık. 3. Sebep, vesile, gerekçe, neden.
münasebet
< Ar. münâsebet: münasebet. || mınasebet
münasebet için benzer kelimeler
münasebet, 9 karakter ile yazılır. Ayrıca,
m harfi ile başlar, t harfi ile biter. Tüm karakter dağılımı ise,
'm', 'ü', 'n', 'a', 's', 'e', 'b', 'e', 't', şeklindedir.
münasebet kelimesinin tersten yazılışı tebesanüm diziliminde gösterilir.