münasebet

a. (müna:sebet) 1. İlişik, ilişki, ilinti: “İzmir'den ordunun başından ve temasa geldiğim siyasi münasebetlerden uzaklaşamazdım.” -Atatürk. 2. İki şey arasındaki uygunluk: “Yüzle ahlak arasında herhâlde müthiş bir münasebet vardır.” -S. F. Abasıyanık. 3. Sebep, vesile, gerekçe, neden.

< Ar. münâsebet: münasebet. || mınasebet

münasebet için benzer kelimeler

münasebet, 9 karakter ile yazılır. Ayrıca, m harfi ile başlar, t harfi ile biter. Tüm karakter dağılımı ise, 'm', 'ü', 'n', 'a', 's', 'e', 'b', 'e', 't', şeklindedir.
münasebet kelimesinin tersten yazılışı tebesanüm diziliminde gösterilir.