oğul
a. 1. Erkek evlat: Ertesi günü kardeşimin büyük oğlu geldi. -M. Ş. Esendal. 2. Bazı kelimelerin anlamını pekiştirmek için kullanılan bir söz: Hinoğluhin. 3. Bir ana arıyla birlikte kovandan ayrılan, yeni yetişmiş arı topluluğu: Oğul arısı. 4. ünl. Yaşlı kimselerin genç erkeklere söylediği bir seslenme sözü: Bu su onu da devirir oğul! -S. F. Abasıyanık.
oğul
Arıların baharda çıkardığı yavrular.
oğul
Tahılın art arda, yavaş yavaş çıkardığı başak.
oğul
< ET ogul: oğul; erkek evlat; çocuk. || oğl || oıl || ol || oğul uşah: çokluk çocuk
oğul
Arının yavrusu
oğul Fr. essaim
(arıcılıkta) (tarım)
oğul Dgr. bienenschwarm
oğul
1. Erkek evlât. 2. Yavru.
Oğul Köken: T.
Cinsiyet: Erkek 1. Erkek evlat. 2. Yavru. 3. Kovandan çıkan arı topluluğu.
Oğul
Hakkâri ili, merkez ilçesi, merkez bucağına bağlı bir yerleşim birimi.
oğul için benzer kelimeler
oğul, 4 karakter ile yazılır. Ayrıca,
o harfi ile başlar, l harfi ile biter. Tüm karakter dağılımı ise,
'o', 'ğ', 'u', 'l', şeklindedir.
oğul kelimesinin tersten yazılışı luğo diziliminde gösterilir.