oğuz
sf. hlk. İyi huylu (kimse).
oğuz
1. Cana yakın olmayan, sevgi ve ilgi çekmeyen (kimse). 2. Anlayışı kıt olan. 3. Uslu (kimse).
oğuz
< ET oguz: oğuz; bilgisiz; beceriksiz; kötü; cahil; ahmak; saf; kolay kandırılabilir. || oğuz adam: saf ve babacan adam || oğuz mezeri: eskiden kalma büyük mezar; hemen hemen hepsi ziyaret yeri hâline getirilmiştir || oğuz zemani: cahillik devri || esgi zeman oğuzlari: geçmişin güçlü kuvvetli fakat bilgisiz insanları
oğuz
1. Mübarek, pâk, iyi yaradılışlı. 2. Gabi, anlaması kıt, bön, ahmak, sade-dil, saf.
Oğuz
öz. a. XI. yüzyılda Harezm bölgesinde toplu olarak yaşayan ve daha sonra batıya doğru göç ederek bugünkü Türkmen, Azeri, Gagavuz ve Türkiye Türklerinin aslını oluşturan büyük bir Türk boyu.
Oğuz Köken: T.
Cinsiyet: Erkek 1. Sağlam, gürbüz, güçlü delikanlı. 2. Temiz kalpli dost, iyi arkadaş. 3. Kır adamı, köylü. 4. Saf, deneyimsiz kimse. 5. Türklerin en büyük boylarından birinin ve bu boydan olan kimselerin adı.
Oğuz
Batman ili, Oğuz bucağına bağlı bir yerleşim birimi.
Oğuz
Mardin ili, merkez ilçesi, merkez bucağına bağlı bir yerleşim birimi.
Oğuz
Trabzon ili, Arsin ilçesi, merkez bucağına bağlı bir yerleşim birimi.
oğuz için benzer kelimeler
oğuz, 4 karakter ile yazılır. Ayrıca,
o harfi ile başlar, z harfi ile biter. Tüm karakter dağılımı ise,
'o', 'ğ', 'u', 'z', şeklindedir.
oğuz kelimesinin tersten yazılışı zuğo diziliminde gösterilir.