oğuz

oğuz

sf. hlk. İyi huylu (kimse).


oğuz

1. Cana yakın olmayan, sevgi ve ilgi çekmeyen (kimse). 2. Anlayışı kıt olan. 3. Uslu (kimse).


oğuz

< ET oguz: oğuz; bilgisiz; beceriksiz; kötü; cahil; ahmak; saf; kolay kandırılabilir. || oğuz adam: saf ve babacan adam || oğuz mezeri: eskiden kalma büyük mezar; hemen hemen hepsi ziyaret yeri hâline getirilmiştir || oğuz zemani: cahillik devri || esgi zeman oğuzlari: geçmişin güçlü kuvvetli fakat bilgisiz insanları


oğuz

1. Mübarek, pâk, iyi yaradılışlı. 2. Gabi, anlaması kıt, bön, ahmak, sade-dil, saf.


Oğuz

öz. a. XI. yüzyılda Harezm bölgesinde toplu olarak yaşayan ve daha sonra batıya doğru göç ederek bugünkü Türkmen, Azeri, Gagavuz ve Türkiye Türklerinin aslını oluşturan büyük bir Türk boyu.


Oğuz Köken: T.

Cinsiyet: Erkek 1. Sağlam, gürbüz, güçlü delikanlı. 2. Temiz kalpli dost, iyi arkadaş. 3. Kır adamı, köylü. 4. Saf, deneyimsiz kimse. 5. Türklerin en büyük boylarından birinin ve bu boydan olan kimselerin adı.


Oğuz

Batman ili, Oğuz bucağına bağlı bir yerleşim birimi.


Oğuz

Mardin ili, merkez ilçesi, merkez bucağına bağlı bir yerleşim birimi.


Oğuz

Trabzon ili, Arsin ilçesi, merkez bucağına bağlı bir yerleşim birimi.


oğuz için benzer kelimeler


oğuz, 4 karakter ile yazılır. Ayrıca, o harfi ile başlar, z harfi ile biter. Tüm karakter dağılımı ise, 'o', 'ğ', 'u', 'z', şeklindedir.
oğuz kelimesinin tersten yazılışı zuğo diziliminde gösterilir.